کجایند عرب های پا پتی مرد نما تا این شیر زن و ببینن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 هزار کودک همسایه را به خاطر می آورم
که گل میخک بر سینه زدند
و در آتش باران بمب و راکت
پله های زیرزمین را گم کردند و لاجرم
از نردبان ستاره ها به ملکوت آسمان رفتند.
‎ هفت دقیقه بعد آن طرف تر
طرحی از اندام ما بر دیوار بود
که طولی نمی کشید
در سایه موشک باران محو شود ‎
ما سه نفر بودیم
نشسته بودیم
 که صبور و فروتن موشک
از در وارد قهوه خانه شد!
‎  می دانید!
جاز نبود، مجاز هم نبود
آن جا فقط انفجاری بود
که ما منفجرش شدیم

می خواستند

 سرنوشتم را

با تقدیر تلخ چفیه ام

- که هماره

نقشی از زنجیرهای به هم پیوسته است-

پیوند دهند

کوشیدند چشمانم را نیز

 با آن بپوشانم

 اما نگاهم

 هیچ گاه دست از تحقیرشان برنداشت

من که دیوونه شدم شما؟؟؟؟؟؟؟؟